Mar di Haudman en dânen, diär bi höm wiär, om bi Jesus Wagt tö hoâlden, diär ja dit Öördsjilwin såg, en wat diär gebört, forskrok ja gewaltig, en said: “Di Man es wårhaftig Gottes Seen!”
En lukke hjir! em spört en stark Ördsjilwin. For üs Herr Gott sin Engel kâm diäl van Hemmel, kam hjårt, en wiäldert di Stin van di Dür, en sǟt sik diärüp.
En ön disallew Stünd wåd en gurt Ördsjilwin, en di tinst Dil van di Stad fäl, en diär wåd ön di Ördsjilwin sowen düsend Man van di Mensken doadslain; en di üdern wad forfirt, en jaw Gott ön Hemmel di Iär.
En diär fölligt Stemmen, Leidslaggen, en Tönderslaggen; en sa en skrekkelk Ördsjilwin, üs er jit nin wessen hed, sönt dat er Mensken üp di Ord wessen ha, sa gurt wiär dit Ördsjilwin.
En di vjart Engel posaunet. En di träd Dil van di Sen, en di träd Dil van di Mun, en dit träd Dil van di Stiären wåd slain, dat di träd Dil diärvan ön Junkens kam, en di träd Dil van di Dai forlos sin Skin, en di Nagt allika.
En di Engel nom dit Rükkelsfat, en måket et vol Jöld van di Alter, en skoddet et üp di Örd. En diär kam Stemmen, en Tönderslaggen, en Leid, en Ördsjilwin.