En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.
En ik hjert en Stem van Hemmel üs en gurt Weter, en üs di Stem van en hart Tönderslag, en di Stem, welk ik hjert, wiär üs di Harpenspöllers, diär üp jar Harpen spölle.
En ik hjert en Stem van en gurt Kär, en alliküs en Stem van vul Wetern, en üs en Stem van hart Tönderslaggen, di sprok: Halleluja! For di almagtig Gott hēd dit Rik innommen.
En ark van de vjur Dirten hed sogs Jükken rundom, en wiär van bennen vol Ogen, en hed nin Ru Nagt en Dai, en sprok: Hellig, hellig, hellig es Gott, di Herr, di Almagtig, diär wiär, en diär es, en diär komt.
En diär-t dit Bok nommen hed, da fäl di vjur Dirten en di vjur en twundig Olderlid voar dit Lum djäl, en Ark hed sin Harp, en gold Kogsen vol Rōkwerk, wat di Bödiger van di Helligen sen.
En diär-t dit träd Segel ipen maket, hjert ik dit träd Dirt sien: Kom en se tö! En ik sag, en se, en sūrt Hingst, en di, welk diärüp sēt, hed en Wegt ön sin Hund.