En song dit Lēt van Moses, Gottes Knegt, en di Salm van dit Lum, en sprok: Gurt en wunderbar sen din Werken, Herr! almagtig Gott, rogtfârdig en wårhaftig sen din Weien, dü Könning aur di Helligen.
En alle Skåpning, welk ön Hemmel es, en üp di Örd, en onder di Örd, en ön di See, en Alles, wat diärön es, hjert ik sien tö di, diär üp di Tron set, en tö dit Lum: Low, en Iär, en Pris, en Gewalt van Ewigheid tö Ewigheid!
En ik sag, en lukke ön di medden van di Tron en di vjur Dirten, en ön di medden van di Olderlid stond en Lum, alliküs-t slagtet wiär, en hed sowen Hurner, en sowen Ogen, welk Gottes sowen Geister sen en ütstjürt ön alle Lönden.
En diär-t dit Bok nommen hed, da fäl di vjur Dirten en di vjur en twundig Olderlid voar dit Lum djäl, en Ark hed sin Harp, en gold Kogsen vol Rōkwerk, wat di Bödiger van di Helligen sen.
En ja song en ni Salm, en sprok: Dü best wördig dit Bok tö nemmen, en sin Segeler tö forbreken, for dü best slagtet uden, en hēst üs tö Gott kopet me din Blöd, üt alle Stammen, en Moalen, en Volken, en Heiden.