Ik döpe ju me Weter tö ju Bekiring, mar di diär eter mi komt, es starker üs ik, en ik sen höm ek mans nog, om sin Skuur tö draien, hi wel ju me di hellig Geist en me Jöld döpe.
Johannes ön di sowen Geminten ön Asien: Gnade wis me ju, en Fred van di, diär es, en diär wiär, en diär komt, en van di sowen Geister diär voar sin Trōn sen.
En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.
En ön di Engel bi dit Geminte ön Sardis skriw: Sa sprakt di, diär di sowen Geister Gottes hed en di sowen Stiären: Ik wēt din Werken, for dü hēst di Nom, dat dü lewwest, en best doad.
En ik sag, en lukke ön di medden van di Tron en di vjur Dirten, en ön di medden van di Olderlid stond en Lum, alliküs-t slagtet wiär, en hed sowen Hurner, en sowen Ogen, welk Gottes sowen Geister sen en ütstjürt ön alle Lönden.
En di Engel nom dit Rükkelsfat, en måket et vol Jöld van di Alter, en skoddet et üp di Örd. En diär kam Stemmen, en Tönderslaggen, en Leid, en Ördsjilwin.