Hokken di Brid heed, dit es di Bridman; mar di Frinj van di Bridman stånt en hjert höm tö; en frügget sik vuul aur di Bridmans Stem. Min Blidheid es nü tö folling kjemmen.
Döt es di Ipenbåring van Jesus Kristus, welk Gott höm iwen hed, om sin Tinstknegter tö wisin, wat ön en Hast ske mut, en hi hēd-s ütdüdet, en stjürt dör sin Engel, tö sin Tinstknegt Johannes.
Johannes ön di sowen Geminten ön Asien: Gnade wis me ju, en Fred van di, diär es, en diär wiär, en diär komt, en van di sowen Geister diär voar sin Trōn sen.
Ik Johannes, diär uk ju Brödher en Dilnemmer ön di Bedrüwwing es, en ön dit Rik, en ön di Geduld van Jesus Kristus, wiär üp dit Eilönd, wat Patmos hjit, om di wel van Gotts Urd en dit Tjügnis van Jesus Kristus.
En diär kam Jen van di sowen Engeler tö mi, welk di sowen Kelken vol hed van di sowen lēst Plagen, en sprok me mi, en said: Kom, ik wel di de Wüf wise, dit Lum sin Brid.
En wan er hokken van di Urder ön döt Bok me di Profeseiing wat wegnemt, da wel Gott sin Dil van dit Lewents-Bok, en van di hellig Stad, en van dit, wat er ön döt Bok skrewwen stånt, wegnem.
Hokken aurwent, di wel ik tö en Piller ön min Gottes Tempel måke, en hi skel ek moar diärüt gung. En ik wel min Gottes Nom üp höm skriw, en di Nom van dit ni Jerusalem, min Gottes Stad, diär van Hemmel diälkomt, van min Gott, en van min ein ni Nom.