Hokken skel di ek fürgte, Herr! en din Nōm prise? For dü best alining hellig. For alle Heiden skel kom, en voar di önbödige; for din Ordile sen ipenbar uden.
En di sowen Engel, welk di sowen Plågen hed, ging üt di Tempel, en me en blank en rin Lennendok öntein, en jar Bresten wiär omgörtelt me forgilt Görteln.
Ik red di, dat dü Gold van mi kopest, wat me Jöld prowet es, omdat dü rik udst; en wit Kloader, omdat dü bekloadet udst, en di Skand van din Nåkenheid ek ipenbåret ud, en salwe din Ogen me Ogensoalew, omdat dü se kjenst.