4 En ik hjert en üder Stem van Hemmel, di sprok: Gung üt van hör, min Volk, omdat I hör Send ek dilhaftig ud; en omdat I ek wat fo van hör Plågen.
I si: Hed wü bi ǖs Voaråldern jår Tid lewwet, da wild wü ek me jam dilhaftig wis ön di Profeten jår Blöd.
Diärom gung üt van jam, en sendert ju of, said di Herr, en rör dit Ünrins ek ön, da wel ik ju önnem.
Li üp Nemmen sa gau di Hunden, måke di uk ek dilhaftig ön främed Send. Hoald di sallew küsk.
For hokken höm grot, di måket sik dilhaftig ön sin arig Werken.