Ipenbaring 18:2 - North Frisian New Testament (Clemens)

² En röp magtig me gurtem Stem, en sprok: Jü es fälen, jü es fälen, Babylon, di gurt, en es en Uning foar di Düweler uden, en en Åpbewårsteid foar alle ünrin en findsk Vüggeler.

Ipenbaring 18:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Ipenbaring 1:15

En sin Fet allik üs Mesing, wat ön di Auen glöt, en sin Stem üs Weter=Brusin.

Ipenbaring 10:3

En hi röp me gurtem Stem, alliküs en Löw brüllet; en üs hi röpen hed, sprok sowen Tönderslaggen jar Stemmen.

Ipenbaring 11:8

En jar Likhäms skel lien bliw üp di Gaten van di gurt Stad, welk geistelk nämt ud dit Sodoma en Egypten, hur üs Herr krütsigt es.

Ipenbaring 14:15

En en üder Engel ging üt di Tempel, en röp me gurtem Stem tö höm, diär üp di Wolk sēt: Slå ön me din Sekkel, en barige in; for di Tid es kjemmen, om intöbârigin, foar di Barigt üp di Örd es dor uden.

Ipenbaring 14:8

En en üder Engel fölligt höm eter, di sprok: Jü es fälen, jü es fälen, Babylon, di gurt Stad, for jü hed alle Heiden van di geftig Win of hör Hureri tö drinken dön.

Ipenbaring 16:13

En ik såg üt di Dråk sin Mul, en üt dit Best sin Raggen, en üt di falsk Profet sin Müd, tri ünrin Geister gungen, alliküs di Podden.

Ipenbaring 16:19

En ut di gurt Stad wad tri Dil, en di Heider jar Städer fäl. En om di gurt Stad Babylon wåd er tågt voar Gott, om hör di Bekker me di Win van Gottes grimmig Törn tö iwen.

Ipenbaring 17:18

En di Wüf, diär dü sen hēst, es di gurt Stad, diär diär dit Könningrik hed aur di Könninger üp di Örd.

Ipenbaring 17:5

En üp hör Vorhaud wiär er skrewwen; nämelk: Hjemmelkheid: di gurt Babylon, di Moder van di Hureri, en al Gröggelkheid üp di Örd.

Ipenbaring 18:10

En ja wel van firens stun üt Fürgt voar hör Pin, en sprek: We, we! di gurt Stad Babylon, di stark Stad! for din Gerigt es ön jen Stünd kjemmen.

Ipenbaring 18:21

En stark Engel lewt en gurt Stin ap, alliküs en Mellenstin, smēt en ön di See, en sprok: Alliksa skel me jen Storm di gurt Stad Babylon djälstört ud ön en Hast, en skel ek moar fünden ud.

Ipenbaring 5:2

En ik sag en stark Engel, diär ütröp me gurtem Stem: Hokken es wördig, dit Bok ipentö måkin, en sin Segel/er/ tö breken?