Dössen hå Magt, di Hemmel tö slütten, dat et ek rintj on di Dågen van jår Profeseiing; en ja ha Magt aur di Weter, om ön Blöd tö waten, en di Ord me allerlei Plågen tö slåen, sa åft ja wel.
En sprok me gurtem Stem: Fürgte Gott, en iw höm di Iär, for di Tid van sin Gerigt es kjemmen; en bödige höm ön, diär Hemmel en Örd, en di See, en di Weter-Soaden måket hēd.
En ik hjert di Engel aur di Weteren sien: Herr! dü best rogtfârdig, diär es, en di diär wiär, en di, diär wis skel, dü Hellig, dat dü dit Ordil ütfört hest.