En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.
En en üder Engel ging üt di Tempel, en röp me gurtem Stem tö höm, diär üp di Wolk sēt: Slå ön me din Sekkel, en barige in; for di Tid es kjemmen, om intöbârigin, foar di Barigt üp di Örd es dor uden.
En en üder Engel kam er üt van di Alter, di hed Magt aur dit Jöld, en röp me en stark Röst, tö di, diär di skarp Sjend hed, en sprok: Slå ön me din skârp Sjend, en skjär di Druwen van di Wingoard üp di Örd, for di Biären sen rip.