For ja sallew forkindige van ju, watfoar en Ingang wü bi ju hed hå, en hur/delling/ I bekirt sen tö Gott van di Ofgotten, om di lewendig en ware Gott tö tinin.
En swor bi di, diär lewwet van Ewigheid tö Ewigheid, diär di Hemmel skåpen hed, en wat diärön es, en di See, en wat diärön es. Nü skel er nin Tid moar wis.
Di skel üt Gottes Wredheid Win drink, diär ünformängt inskänkt es ön di Wredheid Kelk; en skel pinigt ud me Jöld en Swåwel, voar di hellig Engeler en voar dit Lum.
En di Jest ging hen, en goat sin Bekker üt üp di Örd; en diär kam en arig en fordarwelik Boldning üp di Mensken, welk dit Markteken van dit Bēst hed, en welk sin Bild önbödigt ha.
En diär kam jen van di sowen Engeler, welk di sowen Skellen hed, hi sprok me mi, en said tö mi: Kom, ik wel di dit Ordil aur di gurt Hur wise, welk üp vul Wetern set.
En diär kam Jen van di sowen Engeler tö mi, welk di sowen Kelken vol hed van di sowen lēst Plagen, en sprok me mi, en said: Kom, ik wel di de Wüf wise, dit Lum sin Brid.
En diär-t dit Bok nommen hed, da fäl di vjur Dirten en di vjur en twundig Olderlid voar dit Lum djäl, en Ark hed sin Harp, en gold Kogsen vol Rōkwerk, wat di Bödiger van di Helligen sen.