Di skel üt Gottes Wredheid Win drink, diär ünformängt inskänkt es ön di Wredheid Kelk; en skel pinigt ud me Jöld en Swåwel, voar di hellig Engeler en voar dit Lum.
En diär kam jen van di sowen Engeler, welk di sowen Skellen hed, hi sprok me mi, en said tö mi: Kom, ik wel di dit Ordil aur di gurt Hur wise, welk üp vul Wetern set.
En üt sin Müd ging en skârp Swärt, om di Heiden diärme tö slaen, en hi wel jam regire me en irsen Rod. En di trat di Winpärsküp me di Win van di almagtig Gott sin Törn en Grim.
En diär kam Jen van di sowen Engeler tö mi, welk di sowen Kelken vol hed van di sowen lēst Plagen, en sprok me mi, en said: Kom, ik wel di de Wüf wise, dit Lum sin Brid.
En ik såg, en ik hjert en Engel flöen medden dör di Hemmel en sien me gurtem Stem: We, we, we! danen, welk üp di Örd une, voar di üder Stemmen van di tri Engeler jar Posaunen, diär jit posaune skel.
En dag kirt di üder Mensken, diär van dös Plagen ek tö Doad kjemmen wiär, van di Werken me jår Hunden ek om, omdat ja ek moar di Düweler en di Ofgottsbilder van Gold, en Sölwer, van Köper, en Stin, en Holt, welk nogweder se, of hir, nog gung küd, onbödige skuld.