En ja song en ni Salm, voar di Tron, en voar di vjur Dirten en di Olderlid; en Nemmen küd di Song, voarbütten di höndert en vjur en vjärdig düsend, diär kopet sen van di Örd.
Hokken aurwent, di wel ik tö en Piller ön min Gottes Tempel måke, en hi skel ek moar diärüt gung. En ik wel min Gottes Nom üp höm skriw, en di Nom van dit ni Jerusalem, min Gottes Stad, diär van Hemmel diälkomt, van min Gott, en van min ein ni Nom.
Diäreter såg ik, en se, en Dür wåd er âplöken ön Hemmel, en di jest Stem, welk ik hjert hed me mi spreken, wiär üs en Basun, di said: Kom hjir âp, ik wel di wise, wat eter dössen ske skel.
En ik sag, en se, en måsig Hingst, en di, welk diärüp ssēt, sin Nōm hjit Doad, en di Hel fölligt höm eter. En jam wåd di Magt iwen, om dit vjart Dil üp di Örd doad tö slåen me dit Swärt, en me Hunger, en me di Doad en dör di Dirten üp di Ord.