En tau gurt Jukken van en Gūs-Arenk wad di Wüf iwen, omdat jü ön di Wösteni flö küd ön en Steid, hur jü erniäret ud küd tö en Tid, en tau Tid, en en hoalew Tid, fir van dit Gesigt van di Slang.
En sin Stört tōg di träd Dil van di Stiären, en smet-s üp di Örd. En di Drak stond voar di Wüf, diär bår skuld, omdat, wan jü geboren hed, hi dit forsling küd.
En hi brågt mi ön di Geist weg ön di Wösteni. Diär sag ik di Wüf setten üp en skarlåken road Bēst, dit wiär vol van Nomer me Gottes Lästering, en hed sowen Hauder en tin Hurner.