En ik hjert en Stem van Hemmel üs en gurt Weter, en üs di Stem van en hart Tönderslag, en di Stem, welk ik hjert, wiär üs di Harpenspöllers, diär üp jar Harpen spölle.
En di Engel nom dit Rükkelsfat, en måket et vol Jöld van di Alter, en skoddet et üp di Örd. En diär kam Stemmen, en Tönderslaggen, en Leid, en Ördsjilwin.