10 En ik nom dit litj Bok van di Engel sin Hund, forslonk dit, en hat wiär swet ön min Müd üs Hönning, en üs ik dit iten hed, warkt et ön min Bük.
En hi sprok tö mi: Dü must alweder profesei di Volken, en Heiden, en Moalen, en vul Könninger.
En ik ging hen tö di Engel, en sprok tö höm: Iw mi dit litj Bok. En hi said tö mi: Nem-t hen, en forsling dit; en hat skel di ön-t Bük wark, mar ön din Müd skelt swet wis üs Hönning.