En hokken di Menskenseen wat entögen said, dit ūd höm foriwen; mar hokken di hellig Geist wat öntögen said, höm ūd-t ek foriwen, nogweder ön dös, of ön jünder Wârld.
Mar Herodes fürgt sik voar Johannes, for hi wust nog, dat hi en rogtskaffen en hellig Man wiär, en forwåret höm, en harket höm ön vul Dingen, en hjert him hold.
En dânen üp di Skenning, sen sokken, wan ja dit Uurd hiir, da nem ja dit me Frügged ön; man ja hå niin Röt, en Sküür liiw ja, en wan di Tid tö Forföring komt, da wik ja of.
For Gottes Urd es lewendig en kraftig, en skarper üs en Knif me tau Eggen, wat deppelt skiärt, en dringt dör, tö dat et skäd Liw en Sil en Geist, uk Mark en Bin, en es en Rigter aur di Hartens Sen en Tågten.
For wan ja uk dör di Känels van di Herr en Seligmåker Jesus Kristus van di Fülflötigheid van di Warld fri kjemmen sen; mar ja skel weder diärön forwikkelt en aurwonnen ud, en da es dit Lest me jam âriger uden, üs dit jest.