Da geid hi hen, en nemt sowen üder Geister tö höm, diär âriger sen, üs hi salw, en wan ja inkom, une ja diär, en hat ud me di salw Mensk âriger üs tö voaren. Alliksa skel-t uk dös ârig Geslegt gung.
I sen dit Sålt foar di Öörd. Mar wan dit Sålt småkloas ud, hurme skel em da sålte? Hat doogt firder nöndt, üs dat et wegsmetten, en van di Lid tötrat ud.
Jesus swåret, en sprok tö hör: Wan dü Gottes Gaaw küdst, en hokken-t es, diär tö di said, iiw mi tö drinken: da boadst dü höm, en hi jåw di lewendig Weter.
Mar di Ünglowigen, huns Forstand di Warlds-Gott forblänt hēd, se dit klar Lägt van dit Evangilje ek, ja se ek di Klårheid van Kristus, diär Gottes Bild es.
For Gott, diär said, dat dat dit Lägt üt di Junkheid skin skuld, hēd en lägt Skin ön ju Harten iwen, omdat dör üs dit Lägtens van di Känels öntstönd, nämelk van Gottes Herrelkheid ön Jesus Kristus.
Wan er hokken sjogt, dat sin Brödher sik forsendigt, dat hi en Send begeid, ek tö di Doad, di mai bödige, da wel hi höm dit ewig Lewent iw, diär sik ek forsendigt tö di Doad. Hat jewt en Send tö di Doad, foar di Send si ik ek, dat er hokken bed skel.