En hi said tö jam: Gung hen, en si tö disalw Vos: Sehjir, ik fordriiw di Düweler en maake delling en miären sünd, en üp di träd Dai es min Jenđ kjemmen.
Diärom da, min Lewsten, alliküs I altid frai harket ha, ek alining, wan ik bi ju wiär, mar uk ön di Tid, wan ik van ju wiär, skaffe dat I selig ud me Fürgt en Sjilwin.
Dör di Glow harket Abraham, üs hi beröpen wad, üt sin Våderlönd tö gungen, en hen ön dit Lönd, wat hi arwe skuld, en hi ging üt, en wust ek, hur hi hen kam.
Let üs âplukke üp Jesus, diär di Glow begent en voljendigt hed. Alhurwel hi hed Frügged ha küd, nom hi dit Krüts üp sik me Geduld, en agtet di Skand ek, en set nü tö di rogt Hund üp Gottes Trōn.
For hat skekket sik foar höm, om huns wel alle Dinge sen, diär vul Biärner tö di Herrelkheid fört hed, dat hi di Stifter van jar Seligheid dör Liden volkommen måket.
Hur wel wü henflögt kjen, wan wü sa en gurt Seligheid ek agt? Welk eterdat di Herr dit jest forkindjigt hed, uk tö üs kjemmen es, en befestigt van danen, welk höm hjert hå.
En diärom es hi uk en Meddeler van dit ni Testament uden, omdat dör di Doad, welk sken es tö Oflising van de Forbreken, welk onder dit jest Testament wiär, dat dânen, welk sa beröpen sen, dit tölöwet Arfdil fo.
Sadelling es Kristus jenmål åwert, om di Send van Vulen wegtönemmen. Dit üdermål skel hi sönder Send van dânen sen ud, diär üp höm tēw, en di Seligheid van höm forwagten sen.
Mar wü wēt, dat Gottes Seen kjemmen es, en hēd üs en Sen iwen, dat wü di Wårhaftig kän, en sen ön di Wårhaftig, ön sin Seen Jesus Kristus. Dös es di wårhaftig Gott, en dit ewig Lewent.