Da wel di Könning si tö dânen, diär bi di rogt Hunđ stūn: “Kom hjårt, I sen wel segnet van min Vader, ârwe dit Rik, diär ju van jest Begen van di Wârld tötågt es.
Mar dit van di Doaden, dat ja âpstun wel, hå I ek lesen ön dit Bok van Moses, hurdelling Gott tö höm said, en sprok: Ik sen Abrahams Gott, en Isaaks Gott, en Jakobs Gott?
Mar hokken sik voar mi en min Uurd skammet mung dös wanredig en sendig Geslegt, voar höm wel di Menskenseen sik uk skamme, wan hi komt ön sin Vaders Herligheid me di hellig Engeler.
For I hå Meliden hed me min Banden, en I skekket ju me gud Mud diärön, üs ju Gud rowet wåd, for I wet, dat I bi ju sallew en beter en bliwen Gud ön Hemmel hå.