Galalater 4:9 - North Frisian New Testament (Clemens)
9 Mar nü I Gott kän, (ja vulmoar van Gott küd ud) hurom kir I ju da weder om tö di swak en arem Begenning foar Biärner, welk I nü van voaren ön tine wel?
For wat di Wet ünmögelk wiär, (aurdat en dör dit Flēsk swakket wiär), dit död Gott, en stjürt sin Seen ön di sendig Flesk-Gestalt, en fordamt di Send ön-t Flēsk dör Send.
Mar wü wēt, dat Gottes Seen kjemmen es, en hēd üs en Sen iwen, dat wü di Wårhaftig kän, en sen ön di Wårhaftig, ön sin Seen Jesus Kristus. Dös es di wårhaftig Gott, en dit ewig Lewent.
For wan ja uk dör di Känels van di Herr en Seligmåker Jesus Kristus van di Fülflötigheid van di Warld fri kjemmen sen; mar ja skel weder diärön forwikkelt en aurwonnen ud, en da es dit Lest me jam âriger uden, üs dit jest.
Mar di fast Gründ, welk Gott leid hēd, stånt fast, en hed döt Segel: Di Herr känt sin Einen; en Arkjen stun of van di Lasterhaftigheid, hokken di Nom van Kristus nämt.
For Gott, diär said, dat dat dit Lägt üt di Junkheid skin skuld, hēd en lägt Skin ön ju Harten iwen, omdat dör üs dit Lägtens van di Känels öntstönd, nämelk van Gottes Herrelkheid ön Jesus Kristus.
Wü se nü dör en Speil ön en junk Språk, mar da skel wü se van Ansegt tö Ansegt. Nü kän ik dit stekwis, mar da skel ik dit kän, alliküs ik sallew känt ud.
Alle Dinge sen mi aurdön van min Våder. En Nemmen käänt di Seen, üs alining di Våder, en Nemmen käänt di Våder, üs alining di Seen, en hokken di Seen et öntdekke wel.
I fordrai dit, wan er ju hokken tö Knegter måket, wan er ju hokken ofskennet, wan er ju hokken wat wegnemt, wan er hokken sik aur ju hewt, wan er ju hokken ön-t Gesigt slaid.