Mar omdat I nü weet, dat di Menskenseen Magt heed, Send tö foriwen, said hi tö di, diär van di Jigt gebrekkelk wiär: Stuun ap, nem din Bääd, en gung tüs.
Dit död ja manning Dagen. Mar Paulus wåd diäraur fortröttelk, wänt sik om, en sprok tö di Geist: Ik befjäl di ön Jesus Christus sin Nōm, dat dü van hör ütfarst. En ön dit Ogenblek forlet hi hör.
En diär Petrus dit såg, swåret hi dit Volk: I Karming van Israel! wat wundere I ju diäraur? Of wat lukke I üp unk, alliküs dat wat höm tö gungen fingen hed dör unk ein Kraft en Gottesfürgtigheid?
En dör di Glōw ön sin Nōm hēd hi ön dös, welk I se en kǟn, et voar vol bestädigt ön sin Nōm, en di Glow, dat dör höm, hēd höm di Sündheid iwen voar ju ein Ogen.
Da skel er ju en al dit Volk van Israel tö weten dön ud, dat ön Jesus Christus van Nazareth sin Nom, diär I krütsigt hå, welk Gott van Doaden apwäkt hēd, stånt dös hjir sünd voar ju.