12 En hi hēd ön en Gesigt sen, dat en Man, me Nōm Ananias, oan tö höm kâm, en — di Hund üp höm leid, om dat hi sin Gesigt wederfo mai.
En boad höm vul, en said: “Min Dågter es sterwenskrånk en līdt üp-t lētst; wel I dag ek kom, en ju Hund üp hör li, om dat jü weder sünd ud mai, en lewwe.
Dössen stelt ja voar di Aposteler, en bödigt, en leid di Hund/en/ üp jam.
En diär wiär en Jünger ön Damaskus, me Nom Ananias; tö höm sprok di Herr ön en Gesigt: Ananias! En hi said: Herr! hjir sen ik!