Voar dös Dagen stönd Theudas ap, en jaw voar, hi wiär wat, en en gurt Kär Karming omtrent vjurhöndert hinget höm ön; hi wåd doad slain, en al danen, welk höm tofälen wiär, sen ombisprat en tö nönt uden.
Diär sik apsät en âphēwt aur Alles, wat Gott en Gottes Iär hjit, sa dat hi sik sät ön Gottes Tempel üs en Gott, en jewt sik diärfoar üt, dat hi Gott es.
For hat wel Mensken iw, welk van jam sallew olter vul hoald, gitsig, gurtprålerisk, hoffârdig, Spotter, üngehōrsom tögen di Åldern, ündankbar, ünhellig.
For ja sprēk stolt Urder, diär em ek üp rekene kjen; en lokke dör Üntügt tö di Wellest ön-t Flesk dânen, welk warelk flögt wiär van dânen, diär nü ön di Dwåling wandele.