Mar Paulus swåret en said: Wat måke I, dat I skroale, en mi min Hart sa swår måke? Ik sen er redig tö, ek alining mi binj tö letten, mar uk om ön Jerusalem tö sterwin, om di Nōms wel van di Herr Jesus.
Üs ja dit hjert hed, ging ja en Miärnem eder īn ön di Tempel, en lirt. Mar di Hōgpröst kam, en danen, welk me höm wiär, en röp di Rad töhop, en alle Olderlid van Israels Biärner; en stjürt hen na dit Tügthüs, om jam tö hålin.
For I hå Meliden hed me min Banden, en I skekket ju me gud Mud diärön, üs ju Gud rowet wåd, for I wet, dat I bi ju sallew en beter en bliwen Gud ön Hemmel hå.
Let üs âplukke üp Jesus, diär di Glow begent en voljendigt hed. Alhurwel hi hed Frügged ha küd, nom hi dit Krüts üp sik me Geduld, en agtet di Skand ek, en set nü tö di rogt Hund üp Gottes Trōn.