Diärom da, min Lewsten, alliküs I altid frai harket ha, ek alining, wan ik bi ju wiär, mar uk ön di Tid, wan ik van ju wiär, skaffe dat I selig ud me Fürgt en Sjilwin.
Dör di Glow hēd Noa Gott iäret, en di Ark begt, om sin Wüf en Jungen tö reddigen, wil hi en Befel van Gott fing van Dingen, welk em jit ek såg; hurdör hi dit Fordammings-Ordil aur di Warld ütsprok, en hed di Rogtfardigheid arewt, welk dör di Glow komt.
Hokken skel di ek fürgte, Herr! en din Nōm prise? For dü best alining hellig. For alle Heiden skel kom, en voar di önbödige; for din Ordile sen ipenbar uden.