En ja stjürt diärom jår Lirlings me Herodes Tinsten tö höm, en said: “Meister, wü wēt, dat dü wårhaftig best, en lirst Gottes Wei ǖst rogt es, en dü frågest om Nemmen wat, for dü letst ek üp di höge Stand van di Mensken.
Diär hi nü vuul Farisäers en Sadducäers tö sin Dööp kommen såg, said hi tö jam: “I Slangenbröd, hokken heed ju wiset, dat I flögt kjen voar Gotts Stråf.
En hat kâm tö pas üp jen van di Dågen, üs hi dit Volk ön di Tempel liirt, en dit Evangelium prötjet, dat di Opperpröster en Skreftliirten me di Olderlid diär aur tö kâm.
Täänk om min Uurd, wat ik tö ju said hå. Di Knegt es ek gurter üs sin Herr. Hå ja mi forfölligt, da wel ja ju uk forfölge; hå ja min Uurd hölden, da wel ja ju uk hoald.