En årbede, en wirke me üs ein Hunden. Wan wü ütskelt ud, da segene wü, wan wü forfölligt ud, da lid wü dit geduldig; wan wü last ud, da dö wü gud Urden.
Ik hå nin van di Dingen brükt. Ik ha dit ek diärom skrewwen, dat et me mi sa hölden wis skuld. Hat wiär mi lewwer, dat ik stoarew, üs dat er mi hokken min gud Berōp tö nönt måke skuld.
En üs ik bi ju wiär, en Mangel hed, wiär ik Nemmen beswärelk, for di Brödhem, diär van Macedonien kam, holp mi van di Mangel, en ik ha mi üp alle Wis ünbeswärelk hölden, en wel mi uk jit sa hoald.