En ja begent altermaal di jen eter di Üder jam tö öntskilđigen. Di Jest said tö höm: Ik hå en Eker kopet, en mut hen om di tö besen. Ik bed di, öntskilđige mi.
Mar Sommen van di epikurisk en stoisk Warldswissen strēd me höm. Sommen said: Wat wel dös Daidriwer (Pråtjer) si? En di Üdern said: Hat skintj, hi wel ni Gotten forkindige, aurdat hi van Jesus sin Evangilje en van Apstunen jam forkindigt.
For Gott hed en Dai fastsät, üp welk hi di Wârld na di Rogten rigt wel, dör jen Man, welk hi diärtö forordnet hēd, en Arkjen di Glōw voarhalt, eter dat hi höm van Doaden apwäkt hēd.
Mar üs Paulus van di Rogtfârdigheid, en van di Tügt aur sik sallew, en van dit tökommende Gerigt sprok, forskrok Felix, en swåret: Foar döt mal gung hen. Wan ik Tid hå, en-t mi passet, da wel ik di röp let.
Mar ja hed tögen höm hok Stridfrågen aur jar Wanglow en Hellighoalden ön di Religion, en aur en wes Jesus, diär stürwen wiär, en Paulus said, dat hi lewwet.