Di Krånk swåret höm: Herr! ik hå niin Mensk, wan dit Weter sik beweget, diär mi ön di Sloât bringt, en wan ik kom, da stapt er en Üder jen voar mi iin.
En hi kam tö Derben en Lystra. En se, diär wiär en Jünger, bi Nom Timotheus, en Seen van en jüdisk Wüf, welk Christ uden wiär, en van en grigisk Våder.
En diär wiär en Man, lam van Moderslif, hi let sik drai; en ja sǟt höm dågligs voar di Tempels Dür, welk hjit di dailk, dat hi bedert om en Almosen (Gåw) van danen, welk inging ön di Tempel.
Min Forfölliging, min Liden, welk ik ön Antiochien, ön Iconien, en ön Lystra erfåren hå, watfoar en Forfölliging ik leden ha, en üt dit al hēd di Herr mi erlöset.