Mar di Juden sagt di öndagtig en iärbar Wüffen, en di Oppersten ön di Steid âptöhitsin, en reget ap tö en Forfölging aur Paulus en Barnabas, en brågt et diärhen, dat jat dit Lönd forwiset wåd.
Mar diäraur kam er Juden van Antiochien en Ikonien, en besnakket (aurredet) dit Volk, en stinigt Paulus, en slippet höm üt di Stad; en ja ment, hi wiär stürwen.
Mar di Juden brågt hok halsstarrig Karming van di Marktbuben üp jar Sid, en wiggelt dit Volk ap, en reget en Apstand ön di Stad ön, en stormt üp Jasons Hüs, en sågt, jam mung dit Volk tö bringen.
Ik ha åft reiset, ik ha åft ön Gefår wessen tö Weter, ön Gefår van Murdigers, ön Gefår bi di Juden, ön Gefar bi di Heiden, ön Gefår ön di Städer, ön Gefår on din Wildnis, ön Gefår üp See, ön Gefar mung di falsk Brödhem.
For I sen Nåfölgers uden, lew Brödhern! van Gottes Geminte ön Judäa, ön Kristus Jesus, dat I alliksa ditsallew leden ha van ju Frindjer, alliküs ja van di Juden.
Mar alhurwel wü tövoaren ledden ha, en forsmoait uden sen ön Filippi, (üs I wēt) wiär wü dag likwel blid ön üs Gott, om me gurt Gefår Gottes Evangilje bi ju tö forkindjigen.
Min Forfölliging, min Liden, welk ik ön Antiochien, ön Iconien, en ön Lystra erfåren hå, watfoar en Forfölliging ik leden ha, en üt dit al hēd di Herr mi erlöset.