En Barnabas en Saulus kam weder töbēk van Jerusalem, jat hed jar Wârew foar di Armen volbragt, aurlewert di Handrekking, en nōm Johannes, me di Tönom Markus, me.
Mar Paulus en Barnabas sprok dristig en fri: Hat wiär nödig, dat Gottes Urd jest tö Ju spreken wåd; mar nü stöt I dit van ju, en agt ju sallew ek wert tö dit ewig Lewent; se, da wänd wat unk tö di Heiden.
En hat kâm tö pas ön Ikonien, dat jat mearküder ön di jüdisk Synagoge (Judenskul) inging, en diär sa sprok, dat en gurt Kär Lid van di Juden en Griken liwt.
En di hile Stad kam ön Forwirring, en ja löp al töhop üp di Skauplåts, en em grep Gajus en Aristarchus van Macedonien, welk Paulus sin Reisgefǟrten wiär, en slippet jam diärhen.
Aristarchus, min Megefangener ön din Herr, gröt ju, en Markus, di Sedskenbiären van Barnabas, van welk Befele fingen hå. Wan hi tö ju komt, da nem höm ap.