En ja stjürt diärom jår Lirlings me Herodes Tinsten tö höm, en said: “Meister, wü wēt, dat dü wårhaftig best, en lirst Gottes Wei ǖst rogt es, en dü frågest om Nemmen wat, for dü letst ek üp di höge Stand van di Mensken.
Da stjürt ik alstunds tö di. Dü hēst weldön, dat dü kjemmen best. Nü sen wü hjir al bi arküder voar Gott, om Alles tö hiren, wat di van Gott befälen es.
Mar van danen, diär wat önsen wiär, wat ja uk voarhen wessen hed, diärön kir ik mi ek. For Gott agt ek dit Önsen van di Mensken. Mar dânen, welk dit Önsen hed, hå mi nönt üders lirt.