Ik wiär ön di Stad Joppe, en bödigt, en frügget mi sa, dat ik knap van mi salw wust, en såg en Gesigt, nämelk en Fat diäldålin üs en gurt lennen Dok me vjur Sneppen, en diälletten van Hemmel, en dit kâm hen tö mi.
For ik skamme mi ek voar dit Evangilje van Kristus, för hat es en Kraft van Gott, om al danen selig tö måkin, welk diärön liw, jest di Juden, en da uk di Griken.
Omdat et forkindjigt wåd, üs di Tid tö folling kam, en omdat alle Dinge töhop onder jen Opperhaud såmelt wåd, bid wat ön Hemmel en üp di Örd es dör höm sallew.
En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.
Diäreter såg ik, en se, en Dür wåd er âplöken ön Hemmel, en di jest Stem, welk ik hjert hed me mi spreken, wiär üs en Basun, di said: Kom hjir âp, ik wel di wise, wat eter dössen ske skel.