En Paulus wust, dat er jen Dīl Sadducäers, en di Üder Dīl Farisäers wiär, diärom said hi me gurtem Stem ön di Råd: Brödhem, ik sen en Farisäer, en en Farisäers Seen. Ik sen önklåget aur di Hȫp en Apstunen van Doaden.
Üs twellef Stammer, welk Nagt en Dai Gott me Iärnst tine, höpe, dat di Belöwing foar jam tö folling komt. Aur di Höp, lew Könning Agrippas! ud ik van di Juden beskildigt.
Aurdat di Hafen foar di Wunterlåg ek gelegen wiär, höld di Misten et foar dit Bǟst, weder diärvan tö fåren, om wan-t mögelk wiär, na Fönice, en Hafen van Kreta, tö kommen, hur Opper es voar di Winj Südwäst en Nudwäst.
Diärom ha ik dit uk ek länger üthoald küd, en ha höm stjürt, omdat ik tö weten fing, hur-t me ju Glow stånt; of dat di Forsjukker ju meskin forsagt hēd, en üs Årbed foriws wiär.
Let ju van Nemmen forför, üp nin Wis. For hi komt ek, hat mai da wis, dat di Offal tövoaren komt, en di sendig Mensk en di fordürwen Seen ipenbåret ud.
Diärom es mi uk di Kron van di Rogtfardigheid töleid uden, welk di Herr, di rogtfardig Rigter, /mi/ üp di jungst Dai iw wel; ek alining mi, mar uk al dânen, welk sik tö sin Wederkomst frügge.
Di Wüffen hå jår Doaden van dit Apstunen weder nommen; mar di Üdern let sik martre, en ha nin Oflösing önnommen, omdat ja dit Apstunen, wat beter es, fo küd.