11 Diär tövoaren foar di ünnet wiär, mar nü foar di en mi wel net es, höm ha ik wederstjürt.
En di Dögenigt skop üt ön di pek Junkens, diär skel Hülin en Tedsnapperin wīs.
For dös min Seen wiär doad, en es weder lewendig uden; hi wiär forlesen, en es weder fünđnen uden. En ja begent, früggelk tö wisen.
Mar dü skudt blid en gud tö Mud wiis: for dös din Brödher wiär doad, en es weder lewendig uden; hi wiär forlesen, en es weder fünđnen uden.
Alliksa uk I, wan I Alles dön hå wat ju befälen es, da si: Wü sen Dögenigter; wü hå dön wat wü tö dön skilđlig wiär.
Ja sen al ofweken, en al üntügtig uden; diär es Nemmen, diär Guds däd, uk ek jen.
Lukas es alining bi mi. Markus nem tö di, en bring höm me di; for ik kjen höm brük tö min Tinst.
Ik bed di da om min Seens wel, Onesimus, welk ik töwonnen hå ön min Banden.
Mar dü wedt höm, hi es min ein Hart, âpnem.
Tövoaren wiär I nin Volk, mar nü sen I Gottes Volk, en tövoaren wiär I ek ön Gnåden, mar nü sen I ön Gnåden.