Wil wü da wēt, dat di Herr tö fürgten es, sjuk wü, di Mensken sagtis tö wennen; mar voar Gott sen wü ipenbar. Mar ik höpe, dat wü uk ön ju Geweten ipenbar sen.
Wil dat wü nü sa-n Tölöwing hå, min Lewsten! da let üs van alle Plakken on-t Flēsk en ön di Geist üs renske, en fortfår me di Helligheid ön Gottesfürgt.
Harke ju Liärers, en föllige jam, for ja wake aur ju Selen, üs danen, diar Rekenskep diäraur ofli skel, omdat ja dit me Frügged dö, en ek me Sikkin, for dit es ek gud foar ju.
Alliksa di Jungen skel di Olderlid harke. Altermal wis mung arküder, di jen di üder, önderdånig, en smük ju me Demud. For Gott wederstånt di Hogfârdigen, mar di Ligmüdigen jewt hi Gnad.