Man dag, hå ju Fiinder lew, dö wel en liin, sönđer dat I diärfoar wat höpe; da wel ju Loan gurt wiis, en I sen üüs lewwer Gott sin Biärner. Betäänk, hi es gud tögen Ündankbåren en Ârigen.
Se, wü prise dânen lekkelk en selig, diär geduldig sen en ütharre. I hå hjert van Hiobs Geduld, en di Herr sin Jend hå I sen; for di Herr hēd Meliden me ju, en es barmhartig.