En di Herr said tö höm: Gung nü hen, for dös es mi en ütkwoart Werktjüg, dat hi min Nom mung di Heiden, voar Könninger en Israels Biärner bekänt måket.
Mar üs er skrewwen stånt: Wat nin Oog sen hed, en nin Oar hjert hed, en wat ön nin Menskens Hart kjemmen es, dit hēd Gott dânen töred måket, diär höm lew ha.
Dat hi sin Seen ipenbåret ön mi, dat ik höm dör dit Evangilje forkindjige skuld mung di Heiden; nōm ik dit hastig voar, en berat mi ek me Flēsk en Blod.
Ik red di, dat dü Gold van mi kopest, wat me Jöld prowet es, omdat dü rik udst; en wit Kloader, omdat dü bekloadet udst, en di Skand van din Nåkenheid ek ipenbåret ud, en salwe din Ogen me Ogensoalew, omdat dü se kjenst.