For wü hå ek me Flēsk en Blöd tö kämpfin, mar tögen di Försten en Gewaltigen, nämelk tögen di Herren üp dös Warld, welk ön Junkens van dös Warld herske, me di Geister ön di Logt.
For dör höm es Alles skåpen, wat ön Hemmel en üp di Örd es, dit Sigtbåre en dit Ünsigtbåre, bid di Tronen en Herskeppen, en Förstendommen, en Obrigheiden: hat es Alles dör höm en tö höm skåpen.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.
Danen dit ipenbåret es, dat ja dit ek jam sallew, mar üs tö Guden dön ha, dat ja dit Evangilje forkindjigt hå, dör di hellig Geist, diär van Hemmel stjürt ud, hurtö uk di Engel Lest hed, om dit tö skauin.