Petrus sprok tö jam: Bekir ju (dö Bōt) en Ark van ju let sik döpe üp di Nōm van Jesus Christus tö Foriwing van Send; da skel I di Gåw van di hellig Geist fo.
Sa hå nü Agt üp ju sallew, en üp di hil Hjät (Geminte), aur welk di hellig Geist ju sät hēd tö Üpsigthoalders, om dit Geminte Gottes tö weidin, welk hi dör sin ein Blöd wonnen hēd.
Wēk Gott tö en Gnadenstöl voarstelt hed, dör di Glow ön sin Blöd, omdat hi de Rogtfârdigheid, diär voar hom gelt, töbed ön di Foriwing van Send, diär önder Gottes tövoaren blewwen wiär.
Omdat jar Harten formånet, en me arküder ön di Lewde forbünden ud, tö al Rikdom van Forstand, om Gottes Hjemmelkheid, en di Våders en Kristus tö känen.
Diär üs Send sallew åwert hed ön sin Likhäm üp dit Holt, omdat wü van di Send ofstürwen sen, en ön Rogtfardigheid lewwe; dör huns Strimen I sünd uden sen.
For uk Kristus hed jenmal foar üs Send ledden, di Rogtfardig foar di Ünrogtfardigen, omdat hi üs henfört tö Gott; en hēd di Doad ledden eter dit Flēsk, mar es lewendig måket eter di Geist.
Dössen sent, welk me Wüffen sik ek ofiwen, for ja sen Jümfers, en follige dit Lum eter, hur dit hengeid. Dössen sen kopet van di Mensken, tö di Jesten foar Gott en dit Lum.
En ja song en ni Salm, en sprok: Dü best wördig dit Bok tö nemmen, en sin Segeler tö forbreken, for dü best slagtet uden, en hēst üs tö Gott kopet me din Blöd, üt alle Stammen, en Moalen, en Volken, en Heiden.