Efeser 1:13 - North Frisian New Testament (Clemens)
13 Dör höm ha I uk dit Urd van di Wårheid hjert, namelk dit Evangilje van ju Seligheid; dör höm sen I uk, wil I liwt ha, forsegeld uden me di hellig Geist eter di Tölowing.
En diär hi jam forsåmelt hed, befoal hi jam, dat ja ek van Jerusalem weggung skuld, mar tēw eter di Belöwing van di Vader, welk I hjert hå (said hi) van mi.
For ik skamme mi ek voar dit Evangilje van Kristus, för hat es en Kraft van Gott, om al danen selig tö måkin, welk diärön liw, jest di Juden, en da uk di Griken.
Dit Teken van di Beskjäring fing hi tö en Bekrafting van di Rogtfârdigheid üt di Glow, diär hi jit ön di Voarhid hed, omdat hi en Vader tö al dânen wåd, diär ön di Voarhid liw, omdat et jam tö di Rogtfârdigheid måt törekent ud.
Diärom danke wü uk langsen Gott, dat I, üs I di Forkindjiging van Gottes Urd fing, dit önnōm ek üs Mensken-Urd, mar, (alliküs dit wårelk es) üs Gottes Urd, wat uk wirket ön ju, diär glowig sen.
Mar di fast Gründ, welk Gott leid hēd, stånt fast, en hed döt Segel: Di Herr känt sin Einen; en Arkjen stun of van di Lasterhaftigheid, hokken di Nom van Kristus nämt.
Hur wel wü henflögt kjen, wan wü sa en gurt Seligheid ek agt? Welk eterdat di Herr dit jest forkindjigt hed, uk tö üs kjemmen es, en befestigt van danen, welk höm hjert hå.
En ik såg en üder Engel âpkommen van Sens Apgang, di hed dit Segel van di lewendig Gott, en hi röp me en gurtem Stem tö di vjur Engeler, welk di Magt iwen es, om Fordârew aur Lönd en See tö bringen.