Forwår, forwår, ik si ju: Hokken min Uurd hjert, en liiwt ön höm, diär mi stjürt heed, di heed dit ewig Lewent, en komt ek ön dit Gerigt, mar hi es van Doaden döörtrǟngt tö dit ewig Lewent.
Mar nü ipenbåret es dör di Sjün van üs Seligmåker Jesus Kristus; welk di Doad di Magt nommen hed, en dit Lewent en Unsterwlikheid önt Lägt brågt dör dit Evangilje.
Diär üs selig måket hed en beröpen tö en hellig Amt, ek eter üs Werken, mar eter sin Beslüt en Gnåde, welk üs iwen es ön Kristus Jesus, voar di Tid van di Wârld.
En diärom es hi uk en Meddeler van dit ni Testament uden, omdat dör di Doad, welk sken es tö Oflising van de Forbreken, welk onder dit jest Testament wiär, dat dânen, welk sa beröpen sen, dit tölöwet Arfdil fo.