En forbütten dit es en gurt (Rewt) /Klow/ twesken üüs, sa dat dânen, diär van hjir tö ju aurgung wel, kjen ek, en uk dânen van jünđer kjen ek tö üüs hjårt kom.
Diärom da, min Lewsten, alliküs I altid frai harket ha, ek alining, wan ik bi ju wiär, mar uk ön di Tid, wan ik van ju wiär, skaffe dat I selig ud me Fürgt en Sjilwin.
Firder, lew Brödhern! wat wårhaftig es, wat iärbar es, wat rogtfârdig es, al wat rin es, wat lewlik es, wat wel klinget, en meskin en Dögt es, munt en Low es, betänk dit Alles.
Diärom uk wü, van de Dai of ön, üs wü hjert hå, hoald wü ek âp foar ju tö bödigin, en tö bedden, dat I vol ud van di Känels, wat Gottes Wel es, ön al geistelk Wisheid en Forstand.
Alliksa, I Måner! une me Fornunft bi jam, en iw ju Wüffen üs di swak Dil, sin Iär, üs uk Meârwing tö dit Lewents Gnådengåwen, omdat ju Gebet ek forhendert ud.