Om dat wü jam nü ek ârgere, da gung hen bi di See, warp di Angel üt en di jest Fesk, diär âpkomt, di nem, en wan dü sin Müd ipen måkest, wedt dü en Ståter finđ, di nem en dö di foar mi en di.
Es hi ek di Temmerman, di Seen van Maria, en di Brödher van Jakobus, en Joses, en Judas, en Simon? Sen ek al sin Sestern hjir bi üs?” En ja ârgert sik aur höm.
Hir tö, min lew Brödhern! hēd Gott ek di Armen üp dös Wârld ütwälet, om ön di Glow rik tö wisen, en Arwing van dit Rik, wat Gott dânen löwet hēd, diär höm lew hå.
Ik wet din Werken, en din Bedrük, en din Armud, (mar dü best rik), en di Lastering van dânen, welk si, ja sen Juden, en sent ek, mar sen en Skul van di Satan.
Ik red di, dat dü Gold van mi kopest, wat me Jöld prowet es, omdat dü rik udst; en wit Kloader, omdat dü bekloadet udst, en di Skand van din Nåkenheid ek ipenbåret ud, en salwe din Ogen me Ogensoalew, omdat dü se kjenst.