19 For Gott wiär ön Kristus, en forsönet di Warld me sik sallew, en rekent jam jar Send ek tö, en hed bi üs dit Urd van di Forsöning aprogt.
“Lukke hjir, en Jungfåmen skel üp Wei kom, en en Seen tö Wârld bring, en jü wel höm Emanuel nääm let, dit es ön üüs Språk aursäät: Gott wiis me üüs!”
Üp disallew Dai skel I iinse, dat ik ön min Vader sen, en I ön mi, en ik ön ju.
Ik ön jam, en dü ön mi, omdat ja volkommen sen ön jen, en di Wârld weet, dat dü mi stjürt heest, en jam lew heest, alliküs dü mi lew heest.
For wan jår Ofwising tö en Forsöning foar di Warld es, wat wiär dit üders, üs dit Lewent van di Doaden tö nemmen.
Jü handelt ek ünskekkelk, jü sjukt ek hör ein, jü let sik ek better make, ju hed nin Grol.
For ön höm unet di hile Volheid van Gott lifhaftig.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.
Diärön bestånt di Lewde: ek, dat wü Gott lew hed; mar, dat Gott üs lew hed, en sin Seen stjürt hēd tö en Forsöning foar üs Send.