10 For uk dit Dil, wat Klårheid hed, es ek üs Klårheid tö agten, tögen di aurflödig Klårheid.
Medden üp Dai, lew Könning! sag ik üp di Wei en Lägt, wat van Hemmel djälstrålet, moar üs di Sen, en mi, en danen, welk me mi reiset, beskintj.
For wan dit Klårheid hēd, wat forgeid, da skel dit vulmoar Klårheid ha, wat blewt.
For wan dit Amt, wat di Fordamnis forkindjigt, Klårheid hed, da hed dit Amt, wat di Rogtfardigheid forkindjigt aurflödig Klårheid.
Üs hi van Gott di Våder Iär en Pris fing dör en Stem van di gurt Herrelkheid, welk lüt: Dit es min lew Sen, ön höm ha ik min Formåk.
En diär skel nin Nagt wis, en ja skel nin Stoklägt of dit Lägt van di Sen nödig hå, for üs Herr Gott måket et lägt foar jam, en ja skel üs Könninger herske van Ewigheid tö Ewigheid.