5 Wan er hokken en Bedrüwwing önrogt hed, di hed ek mi bedrüwwet üs en Dil, mar om ek tö vul tö sien, ju al.
En lukke hjir! en kananäisk Wüf ging van di salw Oort en jammert en said: “O Herr, Davids Seen, erbarme di aur mi, min Dågter ūd van di Düwel skrekkelk plåget.
Wis dag, alliküs ik, for ik sen, alliküs I. Lew Brödhem! (ik bed ju) I hå mi nönt tö Lid dön.
Ik forlet mi üp üp ju ön di Herr, dat I ek Üder Sens ud. Hokken ju ön Twiwel bringt, skel sin Ordil drai, hi mai wis, hokken hi wel.