Aurdat j a wust, dat er en Gott es, en hå hom ek priset, nog danket, mar sen ön jar Tigten en Tragten legtfardig uden, en jar ünforständig Hart kam ön Junkens.
I fordrai dit, wan er ju hokken tö Knegter måket, wan er ju hokken ofskennet, wan er ju hokken wat wegnemt, wan er hokken sik aur ju hewt, wan er ju hokken ön-t Gesigt slaid.
Diär sik apsät en âphēwt aur Alles, wat Gott en Gottes Iär hjit, sa dat hi sik sät ön Gottes Tempel üs en Gott, en jewt sik diärfoar üt, dat hi Gott es.
For Gottes Urd es lewendig en kraftig, en skarper üs en Knif me tau Eggen, wat deppelt skiärt, en dringt dör, tö dat et skäd Liw en Sil en Geist, uk Mark en Bin, en es en Rigter aur di Hartens Sen en Tågten.
Üs Gott Våder dit beslöten hed, dör di Helligmåking van di Geist, tö Fölligsomheid, en tö Bespränking me dit Blöd van Jesus Kristus, Gott iw ju vul Gnåd en Frēd.