Diär hi bi di Stadpôrt kâm, lukke hjir, da drog em en Doaden üt, hi wiär en ining Seen van sin Moder, en jü wiär en Inkewüf, en en hiil Kär Lid van di Stad ging me hör.
Ön di sallew Dagen, üs di Jünger-Öntal langsen gurter wåd, öntstönd diär en Knorrin mung di Griken tögen di Ebräer, dat jar Inkewüffen forsümmet wad bi di dågligs Ütdiling.
En Petrus stönd âp, en ging me jam. En üs hi diär kjemmen wiär, wåd hi van jam âpfört ön di Bowersāl. En üs di Inkewüffen skroalet, en höm di Rokker en Kloader wiset, diär de Re måket hed, üs jü bi jam wiär.
En rin Gottestinst sönder Solligheid voar üs Herr Gott en Våder es di, di Wesenjungen en Inkewüffen ön jår Bedrüwwing besjuk, en sik fri voar Skand voar di Warld wise.
Alliksa, I Måner! une me Fornunft bi jam, en iw ju Wüffen üs di swak Dil, sin Iär, üs uk Meârwing tö dit Lewents Gnådengåwen, omdat ju Gebet ek forhendert ud.